To właśnie środek filmu stanowi najbardziej niezwykły element całej historii. Wydaje się on sielski i nieco humorystyczny, jednak reżyser nie wyśmiewa tutaj klasycznych motywów, lecz stara się zainteresować nas codziennym życiem bohaterów. Szczególnie imponującym występem jest rola Eda, w którego wcielił się Patrick Wilson. Ed nie tylko jest utalentowanym demonologiem, ale ma także złote ręce, śpiewa piosenki Elvisa, a kiedy na ramię bierze ogromną, starą kamerę, zdziwiony mówi: “Wow, jaka mała i lekka”.

Prawdziwym arcydziełem jest finał, w którym James Wan sięgnął do nieprzebranej skrzyni pomysłów na horrory i wybrał kilka z nich, które na pierwszy rzut oka nie wydają się pasować do jednego filmu. Jednak “Obecność 2” jest niezwykłym horrorem, który udowadnia, że filmy tego gatunku mogą opowiadać fascynujące historie, nie polegając wyłącznie na strasznych scenach.